Afsluiting van delegatie

Om 8.45 uur stond de bus klaar om ons weer naar Jeruzalem te brengen. Ik was het inmiddels wel gewend om als eerste wakker te zijn en zag hoe de anderen, wat stijf vanwege de harde ondergrond, overeind kwamen. Toen iedereen aanspreekbaar was hielden we onze dagelijkse dagopening. Waarbij één van de delegatieleiders het lied “halleluja” lied horen. Wat zij niet wist was dat dit het favoriete lied is van de delegatieleider met wie ik vorig jaar de delegatie deed. Ik vond het bijzonder te ervaren hoe deze twee delegaties in elkaar overgaan. Tot slot had ik dit jaar de gebedsslinger voor vrede, hoop en geloof die door de zusterkring van Surhuisterveen meegenomen. Insamendpraak met de kerkenraad van de Rotterdamse doopsgezinde gemeente heb ik hem meegenomen om deze bij één van de vredesprojecten achter te laten. Dit jaar heb ik hem gegeven aan het team van het CPT-Hebron. Zij hebben het als een bijzonder gift ervaren en de gebedsslinger zal een prominente plek krijgen in de centrale ontmoetingsruimte.
Vervolgens bracht de taxi ons terug naar Jeruzalem. Daar aangekomen realiseer je je direct hoe bijzonder het is om gebruik te kunnen van een gewoon toilet en wat een weldaad het is om onder de douche te staan, je in te zepen en af te drogen. Dit alles met beide voeten op de grond. Wat twee dagen plattelandsleven al niet oplevert. Niets wat heel normaal lijkt is nog langer gewoon. Dat geldt ook voor scheren, tandenpoetsen en een wasbeurtje.
Na deze activiteiten, die voorlopig voor mij niet langer vanzelfsprekend zijn, ben ik de stad ingegaan voor de laatste inkopen. Bij terugkomst was het zover om onze delegatie af te sluiten. Twee weken geleden wist bijna iets van elkaars bestaan. Nu we deze periode zo intens met elkaar zijn opgetrokken, zo nauw op elkaar waren aangewezen, is dat bijna niet voor te stellen.
Het was voor mij wederom een geweldige ervaring. Waarbij ik de sponsoren voor hun morele en financiële steun natuurlijk hartelijk wil bedanken. Zonder jullie was deze reis niet mogelijk geweest en zouden jullie niet via deze weg de regalen hoeren die zij graag willen vertellen om duidelijk te maken hoe moeilijk het is om onder deze onderdrukking te leven. Mij geeft het opnieuw de mogelijkheid een bijdrage te leveren aan het vredeswerk. Een activiteit die ik fundamenteel vindt in deze wereld waar mensen elkaar soms dingen aandoen waar ik als bevoorrechte welopgevoede en gestudeerde West-Europese burger lange tijd geen weet van heb gehad of niet van wilde weten. Als je door Israël en Palestina reist blijf ik het een mooie plek vinden, maar toch... is het goed te weten dat hier dingen die met rechtvaardigheid en vrede niets te maken hebben. Voor de komende periode heb ik weer genoeg nieuwe informatie en energie opgedaan om jullie op de hoogte te brengen van enkele specifieke ervaringen die in dit logboek niet aan de orde zijn geweest.