Deze adelaar is weer thuis
Door: NJC
25 November 2016 | Nederland, 's-Gravenhage
Zeg nooit nooit, dus houd ik bij de gedachte dat ik afgelopen woensdagochtend voorlopig voor het laatst wakker werd in het Golden Gate Hostel in de oude stad van Jeruzalem. Op de valreep kon ik het Tempelplein of de Al Aska moskee nog bezoeken. Bij de beveiligingspoort stond om 7.30 uur al een lange rij te wachten. Toch had ik, eenmaal op het plein, niet de indruk dat het er erg druk was. Aan de gebouwen zelf was in 33 jaar niet veel verandert. Het mozaïek van de gedenkplaats met de gouden koepel was nog altijd schitterend. De marmeren pilaren en versierselen waren nog net zo mooi en de uitzichten, op onder andere de olijfberg, weergaloos. Ook was het plein nog steeds enorm groot. Het enige wat in mijn herinnering anders was geworden is dat je niet meer langs de steen konden lopen in de moskee waar Abraham volgens de verhalen zijn zoon zou offeren en waarvandaan hij jaren later ten hemel is opgevaren. Of die uiteindelijk niet geofferde zoon nu Izaak of Ismael was, daar zullen de verschillende geloofsvertegenwoordigers het voorlopig wel niet eens kunnen worden.
Na dit bezoekje weer terug naar het hostel om afscheid te nemen van de overige delegatieleden. Het enige wat mij nu nog te doen stond was een wandeling naar het postkantoor. Alle attributen die verwijzen naar het CPT hoefde ik op deze manier niet door de douane te manoeuvreren. Per slot weet je maar nooit op grond waarvan ik een stempel zou krijgen dat ik (evenals andere CPPt-ers) het land niet meer in kan.
Als afsluiting van deze reis had ik nog een lunch afspraak in het gebouw van de YMCA. Elke woensdag heeft de Rotary club Jeruzalem daar, gelijktijdig met de Rotterdamse club, de lunchbijeenkomst. Tijdens een van de gesprekken werd mij gevraagd of het de eerste keer was dat ik in Israël was. Ik kon dit ontkennen en vertelde over mijn ervaringen uit 1983. Vervolgens vroeg de vrouw mij of er veel veranderd was. Dat kon ik volmondig beamen en vertelde voorzichtig over mijn ervingen, ontmoetingen en complexe situatie. Tja, zo zei ze, de politieke ontwikkelingen zijn er zeker niet beter op geworden in de afgelopen 30 jaar. Om 14.45 werd ik opgehaald door het taxibedrijf "Nesher" (dat zoiets als adelaar betekent) die mij naar het vliegveld bracht. Gelukkig waren er geen problemen bij de douane en was ik na 4,5 uur vliegen weer in Nederland.
Wat is het een enerverende pelgrimage geweest. Een korte periode waarin ik veel informatie kreeg, mensen heb ontmoet en vredeswerk gedaan. In anderhalve week heb ik een kant van Israël heb leren kennen die mij verward en verdrietig maakt. Allemaal heftige ervaringen die ik, hoe heftig ook, niet had willen misen. En tegelijkertijd vraag ik me: "Kan dit nu niet anders?" Het antwoord op deze vraag zal ik jullie niet kunnen geven. De uitdaging waar ik nu zelf voor sta in het doen van vredeswerk is: "Hoe vertel ik de verhalen die ik gehoord en gezien heb in mijn eigen omgeving?" Uit de reacties die ik op het weblog heb gelezen blijkt dat ik al een eerste stap gezet.
Tot slot wil ik iedereen bij deze nogmaals bedanken voor de steun die ik de afgelopen maanden heb gekregen om deze pelgrimage te realiseren. Daarnaast ben ik de doopsgezinde gemeente Rotterdam en Dordrecht dankbaar dat ik de mogelijkheid aangereikt heb gekregen mijn studieverlof dit jaar aan deze pelgrimage kon besteden. De kerkenraden hadden een vooruitziende blik. Voor mij is het deze weken op verschillende manieren hard werken geweest. De wandelschoenen gaan verkoping de kast in en jullie zullen de komende periode op verschillende andere manieren over mijn ervaringen horen.
Dus: "Wordt vervolgd!"
Na dit bezoekje weer terug naar het hostel om afscheid te nemen van de overige delegatieleden. Het enige wat mij nu nog te doen stond was een wandeling naar het postkantoor. Alle attributen die verwijzen naar het CPT hoefde ik op deze manier niet door de douane te manoeuvreren. Per slot weet je maar nooit op grond waarvan ik een stempel zou krijgen dat ik (evenals andere CPPt-ers) het land niet meer in kan.
Als afsluiting van deze reis had ik nog een lunch afspraak in het gebouw van de YMCA. Elke woensdag heeft de Rotary club Jeruzalem daar, gelijktijdig met de Rotterdamse club, de lunchbijeenkomst. Tijdens een van de gesprekken werd mij gevraagd of het de eerste keer was dat ik in Israël was. Ik kon dit ontkennen en vertelde over mijn ervaringen uit 1983. Vervolgens vroeg de vrouw mij of er veel veranderd was. Dat kon ik volmondig beamen en vertelde voorzichtig over mijn ervingen, ontmoetingen en complexe situatie. Tja, zo zei ze, de politieke ontwikkelingen zijn er zeker niet beter op geworden in de afgelopen 30 jaar. Om 14.45 werd ik opgehaald door het taxibedrijf "Nesher" (dat zoiets als adelaar betekent) die mij naar het vliegveld bracht. Gelukkig waren er geen problemen bij de douane en was ik na 4,5 uur vliegen weer in Nederland.
Wat is het een enerverende pelgrimage geweest. Een korte periode waarin ik veel informatie kreeg, mensen heb ontmoet en vredeswerk gedaan. In anderhalve week heb ik een kant van Israël heb leren kennen die mij verward en verdrietig maakt. Allemaal heftige ervaringen die ik, hoe heftig ook, niet had willen misen. En tegelijkertijd vraag ik me: "Kan dit nu niet anders?" Het antwoord op deze vraag zal ik jullie niet kunnen geven. De uitdaging waar ik nu zelf voor sta in het doen van vredeswerk is: "Hoe vertel ik de verhalen die ik gehoord en gezien heb in mijn eigen omgeving?" Uit de reacties die ik op het weblog heb gelezen blijkt dat ik al een eerste stap gezet.
Tot slot wil ik iedereen bij deze nogmaals bedanken voor de steun die ik de afgelopen maanden heb gekregen om deze pelgrimage te realiseren. Daarnaast ben ik de doopsgezinde gemeente Rotterdam en Dordrecht dankbaar dat ik de mogelijkheid aangereikt heb gekregen mijn studieverlof dit jaar aan deze pelgrimage kon besteden. De kerkenraden hadden een vooruitziende blik. Voor mij is het deze weken op verschillende manieren hard werken geweest. De wandelschoenen gaan verkoping de kast in en jullie zullen de komende periode op verschillende andere manieren over mijn ervaringen horen.
Dus: "Wordt vervolgd!"
-
26 November 2016 - 09:00
Jelle:
Beste Han,
Bedankt, erg de moeite waard om zo mee te kunnen reizen.
Welkom thuis en kom tot rust.....
Goed weekend,
Met vredesgroet Jelle -
26 November 2016 - 09:25
Gerdie:
Dank je wel voor het delen van je ervaringen. We hebben met je mee gereisd door middel van de weblog.
Wel thuis en neem de tijd om alle indrukken een plekje te geven. Het vervolg komt vanzelf. -
26 November 2016 - 13:21
Bert:
Hallo Han,
Dank je wel voor je verhalen. Heb met veel belangstelling virtueel met je meegereisd.
Bert -
26 November 2016 - 13:50
Maddie:
Welkom thuis in de vertrouwde en toch veiliger omgeving. Met veel belangstelling heb ik jouw ervaringen gevolgd en de verwarring die deze tocht jou bracht meegevoeld.Het is wel duidelijk geworden dat de weg naar "de vrede" daar nog gevonden moet worden om alle "onvrede" te laten afnemen.De machtsongelijkheid en angst houdt de mensen in de tang. Hoe dit te doorbreken? Hopelijk heb jij iets kunnen bijdragen op de weg naar ontspanning en vertrouwen in betere verhoudingen. Terwijl ik dit schrijf, lijkt dit mij hoog gegrepen, maar het zou zo mooi zijn.
Hoe dan ook, jij hebt nog veel te ver-en bewerken. Het zal je zeker verrijkt hebben en wie weet gaan anderen daar weer de vruchten van plukken. Veel succes, neem de tijd en geniet van het leven.Tot ziens en al het goede,Maddie
-
26 November 2016 - 15:34
Yvonne:
Welkom thuis in een vertrouwde en veilige omgeving!
Nogmaals heel hartelijk dank voor je verhalen uit Israel en Palestina en bovenal van je ervaringen met CPT. Ik hoop dat jouw bijdrage daar en straks hier de vrede een stukje dichterbij bracht en brengt. Morgen is de 1e Advent: een tijd vol verwachting breekt aan, voor alle mensen van goede wille. Ik hoop je spoedig weer te zien en te spreken, vredesgroet Yvonne -
27 November 2016 - 12:26
Ruud Mulder:
Beste Han, hartelijk dank voor je bijzondere en indrukwekkende verslagen van je reis en welkom terug in eigen huis en leven. Je bent veranderd teruggekomen! Veel gezien en meegemaakt, veel om over na te denken, veel zal doorwerken. Ten goede hoop ik uiteindelijk, met name voor de situatie daar waar nog zo'n lange weg is om te gaan. Maar vrede is de weg naar vrede ...
Het ga je goed, een fijne feestmaand gewenst en kom weer helemaal bij ... we zien elkaar weer ergens! Hartelijke groet, Ruud Mulder. -
27 November 2016 - 14:21
Ine Van Der Schaaf-Elias:
Han Welkom thuis! Fijn dat je reis voorspoedig is verlopen, heb genoten van jouw verslagen, hartelijk dank.
Je hebt nu veel om over door te denken.
. en te verwerken, maar daar wordt een mens wijzer van, en al deze ervaringen sterken je ook weer in het geloof! En je kunt het ook weer aan ons door geven.
Lieve groetjes, Ine. -
27 November 2016 - 19:27
Arie En Thea Wolfert:
Hallo Han,
Met belangstelling hebben we je reisverslagen gelezen!
Fijn dat je nu weer veilig thuis bent!
Nu maar bijkomen van de vele indrukken en langzaam maar zeker terug komen in het dag-dagelijkse leven.
Alle goeds toegewenst en hartelijke groeten van
Arie en Thea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
