Terug naar Jeruzalem
Door: NJC
23 November 2016 | Israel, Jeruzalem
Na een slechte nachtrust op een dun matrasje begon de laatste dag van onze delegatie. Vanaf een uur of drie bedacht ik dat de bewoners al jaren in deze tent slapen. Het deed me opnieuw realiseren hoe bevoorrecht ik ben en de volgende dag "gewoon" in mijn eigen bed zou slapen op slechts zes uur vliegen hiervandaan.
De kinderen kwamen om 6.00 uur kijken of we al wakker waren. Buiten waren de dorpsbewoners al druk in de weer met het voeren van de dieren en het melken van de schapen. En uur later later gingen de kinderen naar school en werden wij uitgebreid goedendag gezegd. Om 7.00 uur zaten wij aan tafel, of eigenlijk op de grond om van ons ontbijt te genieten. Een heerlijke maaltijd met gebakken aubergines, brood, (eigengemaakte) humus en thee. Ik heb na de maaltijd de andere gebedsketting voor vrede die door de doopsgezinde zusters uit Surhuisterveen is gemaakt aan onze gastheer gegeven. Dit teken van hoop kreeg direct een plek aangewezen onder de Palestijnse vlag. Nadat wij onze dank hadden uitgesproken voor zijn gastvrijheid liepen wij nog wat door het dorp en zagen een ingestorte grot die nu gebruikt wordt als oven om het brood te bakken. Onze delegatie leider wees ons op de put waar het water was opgevangen. Jaren hebben ze deze niet kunnen gebruiken omdat bij één van de keren dat de woningen gesloopt werden er een auto in was geduwd door één van de bulldozers. Tot zijn vreugde zag hij dat deze uit het water was gehaald. Om niet langer van hun gastvrijheid te hoeven maken, per slot ging voor de bewoners het werk ook gewoon verder, liepen wij alvast naar de verharde weg. Daar werden wij opgehaald om terug te gaan naar Hebron. Onderweg stopten we bij een glasblazerij waar speciaal uit Hebron afkomstig glas vandaankomt. Om de lokale middenstand te stimuleren kochten een aantal van ons nog wat souveniers. Ook bezochten we een weeffabriek waar met oudemachines nog altijd vescillende kleding stukken worden gemaakt.
Kort na aankomst bij het appartement in Hebron gingen wij op bezoek bij TIPH, de tijdelijke observatie eenheid van de VN. We hadden eerder die dag al vertegenwoordigers gezien vlakbij de checkpoints. Deze organisatie is hier onder de Zweedse vlag. Daardoor kan de organisatie vrij bewegen. Het nadeel is dat de organisatie niet overal serieus wordt genomen tijdens de verschillende internationale gesprekken. De uit Hebron afkomstige medewerker begint zijn verhaal dat er goed nieuws is. Er is toestemming om een school te bouwen op een daarvoor aangewezen stuk grond. Het kost wel ongeveer 300.000,- dollar, maar dat er toestemming is, is al een belangrijke stap. Sinds 2008 zijn de giften teruggevallen en is het ook voor hen lastig om te blijven voldoen aan de vaste lasten. De organisatie is blij met de aanwezigheid van het CPT omdat deze organisatie eveneens onafhankelijk beschrijft wat er in de straten van Hebron zichtbaar is.
De laatste plek die we tijdens deze delegatie gaan bezoeken is een gemengde school voor joodse en Arabische kinderen. De school staat sinds de verplaatsing van het checkpoint in een joods deel van de wijk. Hierdoor moeten de Palestijnse kinderen een vergunning hebben om hier naar school te gaan. Tijdens de wandeling die naar de school leidt lopen we door de olijfboomgaarden. Er staan vooral indrukwekkende dikke, dus oude, bomen. Af en toe zien we een lege ruimte of een verbrande boom. Volgende de schooldirecteur moesten deze om veiligheidsredenen plaats maken voor een beter uitzicht over de stad vanuit de uitkijktoren. Bij het huis van deze geweldloze strijder zien we heel verse takken van een olijfboom. Deze zijn afkomstig van de boom bij de poort en zijn de dag voor onze aankomst verwijderd. Evenals het dakje om de druiven te beschermen. In een land als Palestina wordt de geweldloos verzet tegen de bezetting en de ongelijke behandeling steeds meer gezien als en strijdt die past bij lafaards. Toch heeft hij ervoor gekozen om alleen via geweldloze acties aandacht te vragen voor de Palestijnse inwoners. Hij doet dit om een voorbeeld te zijn voor de kinderen. Uit ervaring ziet hij dat het leger moeilijk kan omgaan met deze geweldloze activiteiten. Zo vertelde hij dat hij op vrijdagmiddag op het drukste moment van de dag bij het drukste checkpoint graag zijn familie wilde ontmoeten. Er kwamen ongeveer 100 mensen om met elkaar te eten. Als de soldaten vragen of zij weg willen gaan, antwoorden ze dat ze aan het eten zijn. Na de maaltijd, dat gaan ze weer naar huis. Als de maaltijd voorbij is komt het leger opnieuw naar de groep mensen om te vragen te vertrekken, krijgen zij als antwoord dat zij na de maaltijd eerst wat willen slapen. Inmiddels is het dan donker geworden en is de sabbath begonnen. Dan gelden er voor de religieuze joden weer andere regels.
De schooldirecteur sluit zijn verhaal af met de uitspraak dat geweldloze acties alleen werken als je ze in en groep uitvoert. Vanuit Hebron bracht een bus ons weer terug naar het hostel in Jeruzalem.
Als afsluiting van de delegatieleiders was er uitgebreid zorg voor de inwendige mens.
Nog één nacht in het hostel in Jeruzalem en dan gaat ieder weer zijn of haar eigen weg. Met in onze gedachten de afspraak om elkaar volgend jaar weer in Jeruzalem te ontmoeten. Het mogelijke programma om weer nieuwe mensen en organisaties te ontmoeten die weer op een andere manier geweldloos opkomen voor de mensen die onrechtvaardig behandeld worden ligt er al klaar voor.
De kinderen kwamen om 6.00 uur kijken of we al wakker waren. Buiten waren de dorpsbewoners al druk in de weer met het voeren van de dieren en het melken van de schapen. En uur later later gingen de kinderen naar school en werden wij uitgebreid goedendag gezegd. Om 7.00 uur zaten wij aan tafel, of eigenlijk op de grond om van ons ontbijt te genieten. Een heerlijke maaltijd met gebakken aubergines, brood, (eigengemaakte) humus en thee. Ik heb na de maaltijd de andere gebedsketting voor vrede die door de doopsgezinde zusters uit Surhuisterveen is gemaakt aan onze gastheer gegeven. Dit teken van hoop kreeg direct een plek aangewezen onder de Palestijnse vlag. Nadat wij onze dank hadden uitgesproken voor zijn gastvrijheid liepen wij nog wat door het dorp en zagen een ingestorte grot die nu gebruikt wordt als oven om het brood te bakken. Onze delegatie leider wees ons op de put waar het water was opgevangen. Jaren hebben ze deze niet kunnen gebruiken omdat bij één van de keren dat de woningen gesloopt werden er een auto in was geduwd door één van de bulldozers. Tot zijn vreugde zag hij dat deze uit het water was gehaald. Om niet langer van hun gastvrijheid te hoeven maken, per slot ging voor de bewoners het werk ook gewoon verder, liepen wij alvast naar de verharde weg. Daar werden wij opgehaald om terug te gaan naar Hebron. Onderweg stopten we bij een glasblazerij waar speciaal uit Hebron afkomstig glas vandaankomt. Om de lokale middenstand te stimuleren kochten een aantal van ons nog wat souveniers. Ook bezochten we een weeffabriek waar met oudemachines nog altijd vescillende kleding stukken worden gemaakt.
Kort na aankomst bij het appartement in Hebron gingen wij op bezoek bij TIPH, de tijdelijke observatie eenheid van de VN. We hadden eerder die dag al vertegenwoordigers gezien vlakbij de checkpoints. Deze organisatie is hier onder de Zweedse vlag. Daardoor kan de organisatie vrij bewegen. Het nadeel is dat de organisatie niet overal serieus wordt genomen tijdens de verschillende internationale gesprekken. De uit Hebron afkomstige medewerker begint zijn verhaal dat er goed nieuws is. Er is toestemming om een school te bouwen op een daarvoor aangewezen stuk grond. Het kost wel ongeveer 300.000,- dollar, maar dat er toestemming is, is al een belangrijke stap. Sinds 2008 zijn de giften teruggevallen en is het ook voor hen lastig om te blijven voldoen aan de vaste lasten. De organisatie is blij met de aanwezigheid van het CPT omdat deze organisatie eveneens onafhankelijk beschrijft wat er in de straten van Hebron zichtbaar is.
De laatste plek die we tijdens deze delegatie gaan bezoeken is een gemengde school voor joodse en Arabische kinderen. De school staat sinds de verplaatsing van het checkpoint in een joods deel van de wijk. Hierdoor moeten de Palestijnse kinderen een vergunning hebben om hier naar school te gaan. Tijdens de wandeling die naar de school leidt lopen we door de olijfboomgaarden. Er staan vooral indrukwekkende dikke, dus oude, bomen. Af en toe zien we een lege ruimte of een verbrande boom. Volgende de schooldirecteur moesten deze om veiligheidsredenen plaats maken voor een beter uitzicht over de stad vanuit de uitkijktoren. Bij het huis van deze geweldloze strijder zien we heel verse takken van een olijfboom. Deze zijn afkomstig van de boom bij de poort en zijn de dag voor onze aankomst verwijderd. Evenals het dakje om de druiven te beschermen. In een land als Palestina wordt de geweldloos verzet tegen de bezetting en de ongelijke behandeling steeds meer gezien als en strijdt die past bij lafaards. Toch heeft hij ervoor gekozen om alleen via geweldloze acties aandacht te vragen voor de Palestijnse inwoners. Hij doet dit om een voorbeeld te zijn voor de kinderen. Uit ervaring ziet hij dat het leger moeilijk kan omgaan met deze geweldloze activiteiten. Zo vertelde hij dat hij op vrijdagmiddag op het drukste moment van de dag bij het drukste checkpoint graag zijn familie wilde ontmoeten. Er kwamen ongeveer 100 mensen om met elkaar te eten. Als de soldaten vragen of zij weg willen gaan, antwoorden ze dat ze aan het eten zijn. Na de maaltijd, dat gaan ze weer naar huis. Als de maaltijd voorbij is komt het leger opnieuw naar de groep mensen om te vragen te vertrekken, krijgen zij als antwoord dat zij na de maaltijd eerst wat willen slapen. Inmiddels is het dan donker geworden en is de sabbath begonnen. Dan gelden er voor de religieuze joden weer andere regels.
De schooldirecteur sluit zijn verhaal af met de uitspraak dat geweldloze acties alleen werken als je ze in en groep uitvoert. Vanuit Hebron bracht een bus ons weer terug naar het hostel in Jeruzalem.
Als afsluiting van de delegatieleiders was er uitgebreid zorg voor de inwendige mens.
Nog één nacht in het hostel in Jeruzalem en dan gaat ieder weer zijn of haar eigen weg. Met in onze gedachten de afspraak om elkaar volgend jaar weer in Jeruzalem te ontmoeten. Het mogelijke programma om weer nieuwe mensen en organisaties te ontmoeten die weer op een andere manier geweldloos opkomen voor de mensen die onrechtvaardig behandeld worden ligt er al klaar voor.
-
23 November 2016 - 21:46
Yvonne:
Opnieuw heb ik je verhaal met veel interesse gelezen, de beschrijving van je ontmoetingen en tot slot je vaste voornemen het weerzien: volgend jaar in Jeruzalem. Geniet nog even van je delegate-zijn, en wees overtuigd dat geweldloos opkomen voor de onderdrukten de enige weg naar vrede is, vredesgroet Yvonne -
24 November 2016 - 07:45
Jelle:
het blijft boeiend en triest tegelijk...
geweldloosheid samen..dat geeft hoop!!
bedankt tot nu toe,
met vredesgroet Jelle en Saskia -
24 November 2016 - 09:14
Simon Cohen:
Met veel plezier heb ik de helder en prettig te lezen verslagen gelezen. Meer dan triest om de onrechtvaardigheden te delen. Wederhoor van Israëlische zijde, waarom huisbezettingen/ uitzettingen plaats vinden lijkt mij wel nodig. De Staat Israël is nodig, nergens anders kunnen joden zich zo frank en vrij bewegen. En met trots sta ik achter Israël. Echter, waar een volk zich beroept op de Torah, en daarmee
het recht op dit gebied, daar dient men tegelijkertijd zich meer 100% rechtvaardig te gedragen richting
Palestijnse inwoners. Met de inhumane situaties, indien zij niet weerlegd worden van Israëlische zijde,
zal het beroep op Torah juist een afbrekende uitwerking hebben op het bestaansrecht van Israël..
Een goede terugreis en dank voor de mooie verslagen.
Simon
-
24 November 2016 - 17:44
Johanna Versnel:
Bedankt voor het mooie, uitgebreide verslag en wel thuis.
Johanna Versnel -
24 November 2016 - 22:21
Jet Visser-Romjin:
Hartelijk dank voor je boeiende verslagen.De situatie daar lijkt en is denk ik soms nog grimmiger geworden.
Zelf verander je ook door zo een reis ervaring Een zeker opzicht verrijkt het je leven.. IK hoop dat we van jou nog meer horen hierover.
Een goede reis naar huis en tot ziens.
Jet Visser-Romijn
-
25 November 2016 - 11:24
Maarten:
Dank je voor alle verslagen. Twee zinnen die bij me blijven hangen en de laatste afsluitende foto, die iconisch is voor de situatie. De zinnen:
"geweldloosheid doe je samen" - de kracht van een geweldloze gemeenschap die samen handelt.
"CPT helpt om onafhankelijk te berichten over wat er gebeurt in Hebron" - Als ik dan weet wat er gaande is, wat DOE ik dan? Betekent "weten" medeverantwoordelijkheid? Hoe helpen we samen om de Liefde sterker te maken dan de angst....
Welkom weer thuis! Hoop je weer te spreken! -
25 November 2016 - 18:32
Gerdie:
Dank je voor je boeiende verslagen. Verhalen van indrukwekkende gebeurtenissen en ontmoetingen met bijzondere mensen. Verhalen om in ons land te vertellen van alle onrechtvaardigheden met de hoop dat er positieve ontwikkelingen op gang gebracht kunnen worden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
