Naar de bedoeïenen.

Deze ochtend ging ons deel van de delegatie naar een ander checkpoint om de mensen te tellen die naar de andere kant van de stad wilden. Tijdens de wandeling ernaar toe zagen we dat er op het voormalige bus station een gebouw werd neergezet. Toen wij er foto's namen werd ons nadrukkelijk gevraagd dit niet te doen. Bij het checkpoint verliep alles rustig en gingen we na een uur de kinderen ophalen voor de kinderopvang. Ongeveer 10 kinderen liepen met ons mee. We liepen vlak langs de afscheiding van de nederzetting omhoog. De leiding van de opvang vertelde dat steeds meer ouders naar een andere plek zochten omdat deze crèche zo dichtbij de nederzetting ligt. Daarom bezoeken nu nog 20 kinderen deze opvang en waren dat er 10 jaar geleden nog 120. De kinderen vonden de aandacht van ons erg gezellig. Tevens kregen wij een uitleg hoe de kinderen de olijfoogst krijgen uitgelegd.
Na de lunch gingen wij naar het dorp At-twani. We hadden daar een gesprek met de coördinator van het lokale geweldloze verzet. Om te voorkomen dat er minder huizen gesloopt zouden worden zijn verschillende dorpjes tot één gemeente samengevoegd. Met succes. Zowel de angst dat een huis wordt afgebroken als de werkelijke aantallen zijn afgenomen. Dat juist op dit moment in de Negev meer huizen worden afgebroken komt, volgens de spreker, omdat dit gebied sinds redelijk korte tijd is aangewezen als militair oefenterrein. De Palastijnen voelen zich hierdoor in hun levenswijze bedreigd. Met behulp van Israëlische advocaten worden er af toe uitspraken gedaan waardoor sommige Palestijnen terug kunnen naar het land dat hen eerder was afgenomen. Alleen zijn de olijfbomen, die er ooit stonden, inmiddels niet meer daar. Af en toe zien wij een jonge scheut uit de grond omhoog komen. Volgens de gastheer zijn het jonge aftakkingen van de wortels die nog in de grond zitten. Ook hier zegt de spreker dat hij ervan overtuigt is dat de Israëlische overheid hen weg wil hebben uit dit gebied. De bewoners zelf willen dat niet en halen hun kracht uit het het feit dat zij nog altijd wonen in dit gebied.
In dit dorp is het CPT 2 jaar actief aan vredeswerk gedaan. Nu is dat sinds 12 jaar overgenomen door het doc. De Italiaanse Organisatie die het zelfde werk doet als het CPT.
Om zich tegen de kolonisten te verweren hebben de vrouwen uit het dorp verzameld. Eerst om te overleggen hoe zij het werk lichter konden maken. Ook zijn zij gezamenlijke activiteiten gaan organiseren voor gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid. Vanuit een onderlinge solidariteit begonnen zij eeN winkel met zelfgemaakte spullen om voor wat extra inkomsten te zorgen. Hierdoor konden kinderen verder leren dan de leeftijd van12 jaar. Vervolg onderwijs is in dit land voor eigen rekening. Hoewel de basis voorzieningen nooit zijn aangelegd wonen er op dit moment 33 families. Deze 200 mensen voeren een harde strijd om de twee zeldzame producten in dit gebied: "water en elektriciteit". Op de vraag hoe de medische voorzieningen hier zijn georganiseerd hoorden we dat er twee maal een arts langs komt en dat de bewoners voor het ziekenhuis zijn aangewezen op Beer She'va of Hebron.
Vanuit dit dorp reden we nog even terug naar een ander Palestijns dorp, Om El-Kheir. Hier waren kort geleden verschillende huizen gesloopt. Ook het "buurthuis" dat met geld vanonder andere Cordaid was gebouwd. De nederzetting was aangrenzend aan het dorp gebouwd. Als je het dorp binnen rijdt kom je eerst langs een enorme stal waar je op grond van de geur kunt ruiken dat het om een kippenboerderij gaat.
Vanaf deze plek riepen wij naar ons nieuwe logeer adres in de woestijn, Susja. We werden, net als op als die plekken waar we kwamen, hartelijk ontvangen. Onzé gastheer legde uit dat het oorspronkelijke dorp 300 meter verderop lag aan de andere kant van de berg. Maar door de vondst van een oude moskee en een synagoge is het dorp verplaatst in 1986. Wegens instortingsgevaar mochten zij niet terug naar hun grond. Nassar, onze gastheer, is toen daar een nieuw agrarisch bedrijf begonnen. Hij is met dit bedrijf gestopt in 2001. Er had zich een incident voorgedaan tussen een vreemde man en een inwoner van de nabijgelegen nederzetting. Als straf hiervoor wed het dorp gestraft door het af te sluiten van water en elektriciteit. In zijn zoektocht opnieuw het bedrijf op te bouwen kreeg hij daar geen vergunning voor. Uiteindelijk kwam er een vergunning voor enkele kleine families. En mag er een uitbreiding komen met 54 families. Toch blijft de toekomst onzeker.
's Avonds hebben we een heerlijke Palestijnse maaltijd gekregen van de gastvrouw. Want dat is nog altijd de situatie in dit gebied, althans voor zover dat voor ons zichtbaar is. Een aantal van ons hebben uitgebreid gedanst en genoten van de aanwezigheid van de kinderen. Dit was gelijkwaardig aaan de manier waarop zij van ons hebben genoten.
Het wordt een spannende nacht op een harde mat. Ik hoop dat ik redelijk slaap.