Van de rustige stad kennismaken met het platteland

Vanochtend bestond de fysieke arbeid uit olijven plukken. Nadat we om 7.00 uur bij de boomgaard aankwamen zocht de eigenaar zijn ladder en plastic zeilen.. Deze moest hij altijd goed verstoppen om te voorkomen dat er pesterijen zouden zijn. Dwz dat iemand ze zou meenemen. Hij had toestemming van de overheid gekregen deze dag olijven te oogsten. Nadat we we alle zeilen om een aantal bomen heen hadden gelegd was het tijd voor koffie. Bij hem thuis vertelde de man uitgebreid over zijn leven en inzichten in de huidige situatie. Daarbij moesten vooral overheden, wereldleiders, banken en andere grote instellingen het vooral ontgelden. In al hun handelen ging het volgens hem in de eerste plaats om het behouden en creëren van macht en geld voor de familie. Na zijn uiteenzetting gingen we weer terug naar de plek waar we zouden doen waarvoor we gekomen waren: olijven plukken. Na ongeveer twee uur kwamen de twee andere leden van de delegatie die iets langer wilde slapen. Dit was een mooi moment om onze dagelijkse dagopening te doen. In deze olijftuin, met op de achtergrond de geluiden van de stad, luisterden we naar een vredesgedicht, een stukje muziek en een afsluitend gebed.
Later die ochtend gingen tot teleurstelling van de boer rond 11.00 uur weer naar het CPT appartement. Onderweg kocht ik een grote doos verse vijgen. Een frisse lekkernij die als dessert, na een broodje falafel, de middag aankondigde.
In het appartement maakten we ons klaar om later die dag naar een bijeenkomst te gaan waar de settlement bewoners belangstellenden uitnodigen om in Hebron te komen wonen. Dit soort bijeenkomsten kunnen tot confrontaties leiden waardoor het CPT gevraagd aanwezig te zijn bij deze bijeenkomsten.
Het liep die middag wat anders dan verwacht. Het CPT team was gebeld dat er een incident was. Er zou een Israëlische jongen gewond zijn geraakt nadat een Palestijnse jongen een steen naar hem had gegooid. Met het vaste team zijn we naar het gebied gegaan waar dit incident had plaats gevonden. Om daar te komen gebruikten we allerlei steegjes omdat alle checkpoints waren afgesloten. Uiteindelijk werden we door een afgesloten tuinhek binnen gelaten dat door de bewoner voor ons werd open gedaan. Van daaruit was het vooral kiezen welke groep soldaten te volgen, die op waren naar de jongen. Ze vertelden ons dat zij videobeelden hadden en dat het niet lang kon duren de terrorist te pakken. In groepjes van 10-20 soldaten liepen zij door de stad, wandelden door tuinen, sloegen hardhandig op deuren en deden hun best ons op afstand te houden. Het CPT team was inmiddels in kleinere groepen verdeeld en konden zo verschillende groepen soldaten volgen. Uit eindelijk kwamen we allemaal samen bij een kruispunt waar een checkpoint was opgebouwd en een groot legervoertuigen stond. Met in de buurt de soldaten die we gevolg hadden, naar schatting 100 man die twee of soms drie geweren droegen. Daarna begon het wachten en informeren. Het bleek dat in de auto een jongen zat van begin 20 jaar. Of hij de dader was, was niet duidelijk. Maar als hij niet was, dan zou hij zeker weten wie het wel was geweest die een steen had gegooid. Om ons heen kwamen in deze periode van rust wat kinderen om ons Hern staan die contact met ons zochten. Waar kom je vandaan? Hoe heet je? Hoe oud ben je? Daarna hield door gebrek aan talen kennis het gesprekje weer op of herhaald. Wel een bizarre ervaring om tussen al die soldaten te staan en tegelijk met dat groepje kinderen om je heen. Als of het allemaal heel gewoon is. En ik denk inderdaad dat dit voor deze kinderen ook zo is.
Inmiddels was het tijd geworden om met de bus naar het woestijngebied ten zuiden van Hebron te gaan. Via een andere omweg hebben de weg naar het appartement gegaan. Want de checkpoints waren nog steeds gesloten. In het appartement pakten we snel onze spullen en liepen naar de taxibusje, die ons naar het dorp bracht waar we zouden slapen. Dit bleek het dorp te zijn waar ik vorig jaar ook een bezoek had gebracht. In het donker kon ik het herkennen toen ik vlak voor aankomst de geur rook van de kippenboerderij. De familie zat al gastvrij op ons te wachten. Na een wederzijds belangstellend voorstelrondje kregen we een heerlijke maaltijd aangeboden. De volgende dag zouden we een rondleiding krijgen van één van de bewoners van het dorp. Voor de meeste van ons was de energie zo ver gezakt dat we snel naar bed gingen. De bedden, of eigenlijk matrassen en dekens, werden voor ons opgehaald zodat we een warm bed haan. Ik ben niet eerder deze reis zo snel ingeslapen.