Weer thuis

Nog even en de eerste dag zit er al weer op. Na een rustige vlucht een een eenvoudige passage bij de douane heeft de bus me naar Jeruzalem gebracht. Het was inmiddels met het tijdsverschil van een uur alweer 15.00 uur geworden. Een goed moment voor een lekkere lunch. In he vertrouwde Hotel Jeruzalem bestelde ik een cappuccino en een avocado salade. Tijdens het wachten zag ik elders in de ruimte een vrouw binnenkomen. Wat komt zij mij me bekent voor, dacht ik bij mezelf. Waar heb ik haar nu ook weer gezien? Omdat ik even moest wachten op de maaltijd ben ik naar haar toegegaan haar aangesproken. “Excuse me, but are you Dutch?” vroeg ik enigszins terughoudend. Zij antwoordde bevestigend. Toen was ik overtuigd en zei: “volgens mij ben jij dan Metafloor”. Ok dat bevestigde ze en keek me vragend aan met een blik van: “En wie mag jij dan wel wezen?” Toen ik me voorstelde wist ze het weer. We hadden elkaar ontmoet bij de bijeenkomst in februari in Driebergen toen Daoud Nasser, de Palestijnse boer die strijd met de Israëlische overheid om het behoud van zijn bedrijf en grond in de buurt van Bethlehem, voor een paar dagen in Nederland was. Metafloor vertelde dat ze het komende jaar reisen organiseert naar het bedrijf van Daoud en dat ze nu even een paar dagen rust nam voordat de nieuwe groep mensen, met oa. een aantal remonstranten en enkele doopsgezinden naar de boederdeti kwamen om te helpen op het bedrijf. Dit is nodig nu de familie zelf zich opnieuw moet voorbereiden op allerlei gerechtelijke procedures die erop gericht zijn om de familie van hun land te verdrijven. Margdriet, Els en Yvonne , jullie hebben de hartelijke groeten van Metafloor.
Voor was het tijd om zo langzamerhand naar het hostel te gaan waar ik de komende dagen, voordat we naar Hebron gaan, zal verblijven. Daar aangekomen zaten David en Wanda en enkele delegatieleden al te wachten. Later die middag schoof er nog een derde binnen. Na een korte kennismaking heb ik mijn spullen een eigen plek gegeven. In de loop van de dag arriveerden de andere delegatieleden in het hostel aan.
Rond zonsondergang, iets over zes uur, een kort rondje door de oude stad gelopen. Op zoek naar rustige plaatsen om te genieten van de verschillend gebeden die over de stad galmden horen. Vanaf het dak van “Ecco homo” een klooster van Franse nonnen, hadden we een prachtig uitzicht over de stad. “Het voelde als thuiskomen”. Na een heerlijke maaltijd met verschillende Palestijnse lekkernijen bleek bij ons allemaal dat reizen veel energie kost en ging iedereen druppelsgewijs aar bed. Ik zie er naar uit morgen te horen hoe het programma eruit ziet voor de komende twee weken. Ook voor jullie slaap lekker.