Het religieuze centrum

Op zaterdagochtend zouden de benedictijner monniken enkele gebeden ook in het Hebreeuws zingen, zo kreeg ik een paar weken terug te horen. Dus was ik al vroeg onderweg. Dwars door de oude stad. De mensen die ik tegenkwam waren op weg naar hun eigen godsdienst ruimte. Als je een beetje organiseert kan je bijna de hele dag wel naar een joodse, christelijke of islamitische geloofsruimte. Toen ik bij niet klooster buiten de Zions Gate kwam was alles gesloten. Helaas het was niet anders, dus dan maar snel naar het joodse stadsdeel waar de sabbat bij de klaagmuur werd gevierd. Met een vrolijk geruit shirt voelde ik me tussen de zwart-witte kleding een vreemde eend in de bijt. Op dat tijdstip was ik de enige toerist. Bij binnenkomst via de controlepost werd mij nadrukkelijk gezegd niet te fotograferen op sabbat. Op het plein heb ik me daar netjes aangehouden. Later hoefde dat niet meer toen ik op een uitzichtpunt stond en het einde van de sabbat zich aankondigde.
Na het ontbijt en het schrijven van het verslag dat jullie eerder vandaag hebben gekregen ben ik door de verschillende wijken van de oude stad gaan wandelen. De onderlinge verschillen tussen de moslim, christelijke en Armeense wijk tegenover de joodse wijk. Deze laatste is schoner en ordelijker ingericht met veel nieuwbouw. Uit het verleden dacht ik mij te herinneren dat er op zaterdag niets te doen is de oude stad. Alles zou dan dicht zijn. Maar gaandeweg gaan de kraampjes van de Arabieren open en is het één groot souvenirparadijs met vele eettentjes. Op verschillende manieren wordt je de zegen en de vrede toegewenst Om opnieuw met dit deel van de stad kennis te maken heb ik op verschillende manieren de via Dolorosa gelopen en meer dan vroeger verschillende kerken van binnen bekeken. Je kan hier niet om God heen. Vanuit welke traditie of achtergrond dan ook. Als je niet religieus bent, dan wordt je het hier wel. Of je ervaart deze plek als één grote kermis, vermoed ik. Tot nu toe voel ik me het meest thuis bij het eerste, maar leef ook in het besef dat overdaad schaadt. Naar het "Tempelplein" en in de Dom op de rock met de gouden koepel mocht ik nog niet heen. De toegang is om veiligheidsredenen op zaterdag gesloten. Wandelend door de stad, en eerder al met de auto, heb ik inmiddels op verschillende plaatsen toegangscontroleposten gepasseerd. Ik ben onder de indruk hoe de soldaten en politie getraind zijn geen contact te leggen met de passanten. Iets wat de één natuurlijk beter kan dan de ander, maar ik benijd ze niet om. Onderling hoor ik aan de toon waarmee zij spreken en de bewegingen die ze maken dat zij ook gewone mensen kunnen zijn en gezellige gesprekken hebben tijdens het werk. Of de inhoud ook gezellig is, kan ik niet begrijpen.
Inmiddels heb ik ook begrepen waarom de kerk van de benedictijnenorde vanochtend dicht was. De broeders waren naar het klooster gegaan aan het meer van Tiberias. Als ik op tijd wakker ben ga ik morgen weer een poging wagen. Wel een mooie liturgie, geen Hebreeuws gebed. Ik ben benieuwd hoe de liturgie me bevalt.
Ook heb ik vandaag verschillende plaatsen in de stad ontdekt waar het (redelijk) stil is. Te beginnen 's ochtends vroeg. Maar ook in een aantal kerken, het uitzichtpunt op het plein bij de klaagmuur en bij de graftuin. Tot slot had ik vandaag nog een mooi rustmoment in de evangelische Lutherse kerk. Daar werd vanavond een orgelconcert gehouden zodat onder muzikale klanken de nacht in ga. Ik zie uit naar de dag van morgen wanneer ik ook de meeste andere delegatieleden ga ontmoeten.